Η οδός αυτή θα θυμίζει σε όλους πως ο φασισμός δεν πέθανε το 1974:
Σήμερα, αντίθετα, το δηλητηριώδες και σαρκοβόρο "άνθος" του φασισμού ανθεί, παίρνοντας όλες τις πιθανές του μορφές, όπως τις περιγράφει ο Γκόφμαν και τις έκαναν επίσημη κρατική ιδεολογία οι Χίτλερ, Μουσολίνι, και ο Χιροχίτο, όπως τις νοσταλγούν οι σημερινοί φασίστες της Χρυσής Αυγής στη χώρα μας, όπως επιχειρούν να τις "ξεπλύνουν" επικοινωνιακά τα σημερινά προπαγανδιστικά μέσα του καπιταλιστικού συστήματος! Και παρ' όλο που ο φασισμός, όπως λέει και το τραγούδι, μας δίνει γελαστός το χέρι, ξέρουμε πάρα πολύ καλά τα δόντια που κρύβει, το μίσος του για κάθε πολίτη με πραγματικά δημοκρατική συνείδηση.
Μόλις δυο χρόνια νωρίτερα, ο Παύλος δολοφονήθηκε από έναν από αυτούς τους ναζί, που τα μέσα όχι μόνο επιχειρούν να τον "ξεπλύνουν", αλλά παράλληλα προσπαθούν να κατασκευάσουν νέους αποδιοπομπαίους τράγους / εξιλαστήρια θύματα, προκειμένου ο αγανακτισμένος όχλος να διοχετεύσει εκεί την οργή του, όπως γινόταν το Μεσαίωνα, και αφού τα στιγματίσει να τα διασύρει, κι ενδεχομένως να ασκήσει βία λεκτική, ψυχολογική και σωματική!
Εγώ αρνούμαι να συναινέσω: Όπως κι αν μπορεί κανείς να "επωφελήθηκε" της συμμετοχής του στο Πολυτεχνείο, αυτό δεν είναι δικαιολογία για να "αποκαθαρθει" στη συνειδηση μου καμία Χούντα, είτε τότε, είτε και σήμερα: Καμία κατάσταση "έκτακτης ανάγκης" σε βάρος των ατομικών μου δικαιωμάτων και των πολιτικών μου ελευθεριών!
Κανένα πογκρόμ δεν δικαιολογείται, ούτε από τους ναζί αλλά ούτε και από τα όργανα καταστολής της πολιτείας. Τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, κατακτήσεις αιματηρών αγώνων ανά τους αιώνες, δεν ξεπουλιούνται σε καμία περίπτωση, και όταν κανείς υφίσταται την καταπίεση, αυτό είναι πληγή για όλους.
Δεν ξεχνώ το Πολυτεχνείο, δεν ξεχνώ τον Παύλο Φύσσα, ο αγώνας συνεχίζεται, σήμερα τον έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ! Για να βάλουμε στο "γύψο" το φασισμό, αφού τον τσακίσουμε όπου κι αν τον βρίσκουμε!
Απόσπασμα από το διάγγελμα του δικτάτορα-χειρουργού, Γ. Παπαδόπουλου, μετά από το πραξικόπημα και την επιβολή της δικτατορίας, εδώ!