Αφορμή για το παρόν κείμενο στάθηκε άρθρο από τη "Μηχανή του Χρόνου" που ενέσυρε από τα έγκατα της μνήμης μου την προεκλογική καμπάνια του ΠΑΣΟΚ το 1981, που δεν στηρίχτηκε μόνο στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και σε εκείνο της Μπουμπουλίνας, που ενεφάνη φέρουσα το καλάθι της νοικοκυράς...! - Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-boumpoulina-sto-chiliariko-kratai-to-kalathi-tis-nikokiras-ke-to-pasok-kerdizi-me-481-dite-tis-proeklogikes-kampanies-tou-1981-vinteo/
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό πως παρ' όλο που η Μπουμπουλίνα εικονιζόταν στο χιλιάρικο, παρ' όλο που στις συγκεντρώσεις του τότε αρχηγού του ΠΑΣΟΚ ακούγονταν συνθήματα όπως: «Εδώ και τώρα Αλλαγή», αλλά και «η Ελλάδα στους Έλληνες», για το ότι η Μπουμπουλίνα μιλούσε αρβανίτικα, ούτε λόγος! Η ελληνική εθνική ταυτότητα, προσδιοριζόμενη "βιολογικά" ή και θρησκευτικά (με τα ακόμη πιο εθνικιστικά και μισαλλόδοξα, τελικά μισάνθρωπα, συνθήματα: "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" και το πιο ολοκληρωμένο "Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια"), απέκλειε μέχρι σήμερα τόσο σθεναρά όχι μόνο τους σημερινούς πρόσφυγες ή/και μετανάστες, αλλά και πληθυσμούς όπως είναι οι Πομάκοι, οι Ρομά, οι Βλάχοι, οι Αρβανιτες, οι καθολικοί πληθυσμοί στα νησιά του Αιγαίου και οι μουσουλμάνοι της Θράκης, κλπ. Εν τελει, και οι ρωμανιώτες εβραίοι των Ιωαννίνων ήταν Έλληνες*, απευθείας απόγονοι αρχαίου πληθυσμού, που εξολοθρέφτηκαν απο τους ναζί με τη βοηθεια... "Ελλήνων Χριστιανών" που έκαναν μετά πλιάτσικο στις περιουσίες τους. Τους απέκλειε τόσο σθεναρά που και σήμερα σοκάρει το γεγονός ότι η Μπουμπουλίνα μιλούσε αρβανίτικα παρ' όλο που ξέρουμε όλοι τα ρατσιστικά στερεότυπα με τα οποία είχαν στοχοποιηθεί οι πάμπολλοι Αβανίτες που υπήρχαν στην Ελλάδα έως πολύ πρόσφατα, με σκοπό να επιτευχθεί η ομοιομορφία διά της ισοπέδωσης της πολιτισμικής διαφορετικότητας, που λίγοι την βλέπουν πραγματικά ως πλούτο! Θα ήθελα λοιπόν να αφιερώσω αυτό το κείμενο στους μετανάστες, ιδίως της 2ης γενιάς, που τους είχα κατά καιρούς μαθητές και είναι σημαντικό για εκείνους να μη νιώθουν αποκλεισμένοι.
Η ελληνική παιδεία -που δυστυχώς κατά κανόνα δεν παρέχεται στα σχολεία μας - για μένα ορίζει τον Έλληνα, και ο λαός ορίζεται ταξικά. Και για αυτό όποιος είναι ρατσιστής και φασίστας δεν αξίζει φυσικά να λογίζεται ως ελληνικός λαός, είναι ο ιδεολογικός απόγονος των γερμανοτσολιάδων. Και το 1821, όταν η Αρβανίτισσα Μπουμπουλίνα πολεμούσε, υπήρχαν προδότες που ήταν κατά της Επανάστασης όσο κι αν μιλούσαν την ελληνική, γιατί η Επανάσταση ήταν μια αστική, πολιτική επανάσταση, δεν είχε εθνικό χαρακτήρα, αυτό είναι μια στρέβλωση που έγινε αργότερα, και τότε βγήκε και ο μύθος για το "κρυφό σχολειό" και το ρόλο της εκκλησίας. Το συνεχιζόμενο όμως "ταμπού" ακόμη και σήμερα, όταν ενισχύεται το νεοναζιστικό μόρφωμα, η συσκότιση της νεοελληνικής ιστορίας, είναι ασυγχώρητη όταν στο πλαίσιο της ΕΕ έχουμε και αναλάβει το "δύσκολο" έργο της υποδοχής των προσφύγων. Την ίδια στιγμή, ενώ οι μαθητές μου (εκ)παιδεύονται, οι νεοναζί αποκτηνώνονται και θέλουν να μας παρουσιαστούν και ως απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Πλάθουν θεωρίες συνωμοσίας, με "συνήθεις υπόπτους" τους απανταχού της Υφηλίου εβραίους, και αντιτίθενται στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας στα σχολικά εγχειρίδια, συνεχίζοντας τη θαυμάσια στα αποτελέσματά της παράδοση του μέχρι σήμερα δεξιού (παρα)κράτους. Η κουλτούρα του "λαϊκο-ποπ" (όχι του λαϊκού, που έχει ζήσει στην Ελλάδα μεγάλες στιγμές δόξας), η μουσική του "σκυλάδικου", ταιριάζει τέλεια με την παιδεία των νεοναζί, και για αυτό τέτοιοι καλλιτέχνες συχνά τους υπερασπίζονται, όπως είχε κάνει και η τραγουδίστρια του εμβληματικού πια hit "άντρες 100%", Χρύσπα, έναντι της Νατάσας Μποφίλιου. Εξ ου και μια ιδιαίτερη αφιέρωση, το «Γαλάζιο και λευκό» της Χαράς Κολαϊτη, η οποία το ερμήνευσε ως Άννα Γούλα, τόσο επιτυχημένα όμως που ελάχιστοι κατάλαβαν από την αρχή πως επρόκειτο για μια "περσόνα" της καλλιτέχνιδος: https://www.youtube.com/watch?v=UQBX3iU1WiQ
Όπως μαθαίνουμε, από τον τύπο της εποχής, ... "η Άννα Γούλα από μικρή είχε όνειρα για μεγάλη ζωή. Αλλά είχε πατήσει πια τα 25 (εντάξει, τα 27) και παραέξω απ' το Αιγάλεω δεν είχε βγει. Αυτά σκεφτόταν, καθώς ξεφύλλιζε το ένα μετά το άλλο τα γυαλιστερά εβδομαδιαία περιοδικά, μια μέρα με καύσωνα και αναδουλειά στο περίπτερο. Και τότε της ήρθε. Θα γινόταν σταρ. Θα έμπαινε κι εκείνη στα περιοδικά. Τι της έλειπε; Μια χαρά τραγουδούσε στις γιορτές του σχολείου και στο Αιγάλεω τρίζουν τα πεζοδρόμια στο πέρασμά της. Από την επομένη κιόλας, έβαλε μπρος το σχέδιό της. Το όνειρό της δεν άργησε να γίνει πραγματικότητα. Χρειάστηκε βέβαια να κάνει λίγη επαρχία («μα κι οι γιατροί κι οι δάσκαλοι τα ίδια δεν τραβάνε;» έλεγε σφίγγοντας τα δόντια), αλλά τελικά βρέθηκαν στον δρόμο της οι άνθρωποι που αναγνώρισαν το ταλέντο της και προθυμοποιήθηκαν να την χμμ προωθήσουν. Τα singles της «Τα πίνω όλα», «Είμαι άρρωστη», «Γαλάζιο και λευκό» και «Καβάλα» άρχισαν να παίζονται συνέχεια σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, το φαν κλαμπ μεγάλωνε, η Αννα Γούλα είχε γίνει πιο περιζήτητη κι απ' τα ινδάλματά της των περιοδικών".
Η πραγματικότητα θα σας εκπλήξει: http://www.kathimerini.gr/711884/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/mia-xwra-e8ismenh-sth-xydaiothta
* Για το θέμα αυτό, τους Έλληνες Ισραηλίτες (και όχι Ισραηλινούς) δεν μπορώ παρά να αφιερώσω ένα ξεχωριστό, μελλοντικό κείμενο.