In memoriam, δύο χρόνια μετά. Με ακούς; * Με θλίψη, προσπαθώ να γράψω χωρίς να “αμαυρώσω” τη μνήμη του νεκρού. Από την άλλη όμως ο νεκρός δεδικαίωται ή πολύ απλά διαλύεται στα εξ ων συνετέθη. Ειλικρινά σε ιερείς ή σε όσους άλλους υποκριτικά τον έκριναν από “άμβωνος”, τον εξύβριζαν, τον θεωρούσαν “κλόουν” για να γελούν, έχω να πω ότι με αηδιάζουν, έχω να πω ότι έβαλαν κι αυτοί το χεράκι τους στο να χάσει έτσι τη ζωή του, ενώ συναισθηματικά τον είχαν ήδη σκοτώσει προ πολλού. Το λάθος του είναι ότι δεν έκανε ίσως τίποτα για να αποτρέψει αυτή τη μοίρα, την δήθεν μοίρα. Ότι δεν σεβάστηκε αρκετά τον εαυτό του, δεν τον αγάπησε ποτέ όσο σε όλους μας αξίζει, άρα και σε εκείνον. Στο κάτω-κάτω, γιατί τους έκανε τη χάρη να φύγει από τη μέση έτσι, γιατί τους έκανε τη χάρη να εμφανίζονται τώρα ότι δήθεν στενοχωριούνται ενώ πριν τον σκότωναν με το “δηλητήριό” τους αργά και βασανιστικά; Θα μπορούσε πολύ απλά να βοηθήσει κάπως τον εαυτό του, ποτέ δεν είναι αργά για μια νέα αρχή και η ζωή μας εκπλήσσει συνεχώς, ας ξεκαθαρίσουμε μέσα μας και ας συνεχίσουμε με όσους μας ταιριάζουν, ας φερθούμε όπως εμείς νομίζουμε ότι είναι ηθικό και σωστό και αν βέβαια προσβάλουμε κάποιον με κάτι καταφανώς ηθικό για εμάς ας ψάξουν να βρουν έναν δικηγόρο για να στηρίξει μια μήνυση –αν μπορεί βέβαια- νομικά. Όσο για τη διαφοροποίηση με μια παρόμοια για μένα υπόθεση προ ετών –που κι αυτή είχε δήθεν συγκλονίσει το “πανελλήνιο”, λες και δεν είχε γίνει τίποτα παρόμοιο παλιότερα, λες και δεν ήταν κοινό μυστικό τι συνέβαινε στη ζωή αυτού του ανθρώπου- η διαφορά είναι στην ουσία –τότε ήταν κοκαϊνη- και στο γεγονός ότι τότε έγινε μια ειδεχθής δολοφονία. Απλά την μοίρα αυτή την είχαν μάλλον επιλέξει έως ένα μεγάλο βαθμό και οι δύο τους, είναι προτιμότερο να σε λυπούνται παρά να σε μισούν. Και ποιός χάρηκε; Μήπως οι συγγενείς τους; Μα πώς να χαρεί π.χ. μια μάνα όταν το παιδί της αυτοκτονήσει ή δολοφονηθεί με 100 μαχαιριές κατάκαρδα! Πόσο πιθανό είναι μια τέτοια μάνα να είναι στα καλά της όταν προτιμά το παιδί της να το δει στο φέρετρο παρά στην αγκαλιά του ανθρώπου που αγαπά, όταν το προτιμά νεκρό παρά ελεύθερο και υπεύθυνο για τη ζωή του; Το πρόβλημα της μάνας είναι υπαρκτό και το παιδί της πρέπει να την βοηθήσει να το ξεπεράσει, όχι βέβαια να συμβάλει στην διαιώνιση της εξαρτητικής σχέσης ανάμεσά τους! Σ.Π. * Από έναν διαγωνισμό, που ποτέ δεν έγινε: Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω... |
0 Comments
Είναι ορισμένες φορές που η πραγματικότητα ξεπερνάει την τέχνη. Μία τέτοια περίπτωση αυτό το έγκλημα, που μας συντάραξε όλες και όλους: «Μυστηριώδης γυναίκα δολοφονεί εν ψυχρώ αρχιμανδρίτη έξω από το σπίτι του στην Νέα Σμύρνη» (Τρίτη, 22 Ιουλίου 1997)... Πρόκειται για μια υπόθεση με φιλοσοφικές προεκτάσεις... Γιατί να φτάσει στον φόνο αυτή η γυναίκα; Για ποιόν λόγο ενώ φαίνεται τόσο ευφυής και λογική, να οδηγηθεί μέχρι τη δολοφονία του εραστή της μία γυναίκα που κατά τα άλλα είναι μια απλή νοικοκυρά; Ποιές είναι οι ευθύνες του θύματος, και τι θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε για την ψυχολογία αυτών των δύο ανθρώπων, για την συντριπτική ίσως ηθική διάσταση, εφόσον επρόκειτο για δύο Πιστούς Χριστιανούς, για ένα "παράνομο" ζευγάρι; ... Και ποιά "δίκια" μπορεί να αποδοθούν στην εγκληματία; Εν τέλει, για ποιόν λόγο να μην έχει αξιοποιηθεί αυτή η ιστορία καλλιτεχνικά, εφόσον φέρει καταφανώς μια τραγική διάσταση; Το παρακάτω κείμενο είναι μια αναφορά υπόθεσης (Case Report) της Γρηγορίας Πανταζοπούλου, δικηγόρου- ποινικολόγου, που δημοσιεύτηκε στο Τεύχος 21 - Μάρτιος 2012, της περιοδικής έκδοσης του Εργαστηρίου Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών του Τμήματος Νομικής, Σχολής ΝΟΠΕ, του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το Εργαστήριο αυτό ανήκει στον Τομέα Ποινικών Επιστημών του Τμήματος, και η διεύθυνσή του είναι η ακόλουθη: Εργαστήριο Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών Οδός Σόλωνος 57, 10683 ΑΘΗΝΑ Τηλ.: 210.360.98.88 και 210.88.13.216 FAX : 210.82.20.129 E-mail: [email protected] Ιστοσελίδες: www.law.uoa.gr/crime-research, www.niotho-asfalis.gr, www.theartofcrime.gr Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισαγωγή στην αναφορά. Το κείμενο σκόπιμα κατηγοριοποιείται στη σελίδα με τις "λογοτεχνικές" απόπειρες, καθώς τόσο η υπόθεση όπου αναφέρεται, όσο και ο τρόπος γραφής του, πραγματικά "παίζουν" με τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και την λογοτεχνική απόδοσή της. Πυροβολώντας τον επίγειο θεό της «Kύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησον τη δούλη σου την ανάξια και αμαρτωλή και ανάπαυσε την ψυχή του πατρός Ανθίμου» (Κάτια Γιαννακοπούλου απολογούμενη ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, 8.11.2001) Τρίτη 22 Ιουλίου 1997. Μια περίεργη είδηση ταράζει την ελληνική επικαιρότητα. «Μυστηριώδης γυναίκα δολοφονεί εν ψυχρώ αρχιμανδρίτη έξω από το σπίτι του στην Νέα Σμύρνη» μεταδίδουν ως πρώτο θέμα τα ΜΜΕ, και δύο μέρες αργότερα το μυστήριο αρχίζει να ξετυλίγεται. Η γυναίκα συλλαμβάνεται έξω από μοναστήρι στη Μάνδρα Αττικής - το όνομα αυτής Αικατερίνη (Κάτια) Γιαννακοπούλου. Οι λεπτομέρειες της υπόθεσης που αποκαλύπτονται σταδιακά συγκλονίζουν την κοινή γνώμη : Ένας ιερέας, Αρχιμανδρίτης, μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, ένας απαγορεύμενος έρωτας, πάθος, χρήμα, και οκτώ σφαίρες που γράφουν τον επίλογο σε μια από τις πλέον πρωτόγνωρες υποθέσεις των ποινικών χρονικών της χώρας.Η Κάτια Γιαννακοπούλου ήταν μια μέση Ελληνίδα της εποχής της. Όταν συνελήφθη ήταν 42 ετών, ζούσε με τον σύζυγο και τον 18χρονο γιο της στην Καλλιθέα και εργάζοταν ως πλασιέ διαφημιστικών δώρων. Το θύμα, ο Άνθιμος Ελευθεριάδης, 59 ετών, ήταν Αρχιμανδρίτης στην Παναγίτσα του Παλαιού Φαλήρου έως το έτος 1995, οπότε και απολύθηκε για άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους από τον Μητροπολίτη Αγαθάγγελο, και μετέβη στο Λονδίνο, διακονώντας στην εκεί Μητρόπολη. ΕἘν αρχήῄ ηἣν οὁ λόγος… Γνωρίστηκαν τυχαία το 1989. Η Γιαννακοπούλου δεν ήταν θρήσκα, ούτε γυναίκα της εκκλησίας, είχε να εξομολογηθεί από τα 13 της χρόνια. Λόγω προσωπικών προβλημάτων φέρεται να αισθάνθηκε την ανάγκη να εξομολογηθεί και στράφηκε στον αρχιμανδρίτη Άνθιμο Ελευθεριάδη, τον ιερέα με τον σαγηνευτικό λόγο που γοήτευε τους συνομιλητές του και το ποίμνιο στον ιερό ναό Παναγίτσας Παλαιού Φαλήρου. Την γοήτευσε αμέσως, ο λόγος του και η προσωπικότητά του την μαγνήτισαν. Οι επισκέψεις της στην εκκλησία τους επόμενος δύο μήνες έγιναν συχνότερες, ο θαυμασμός της για τον Πατέρα Άνθιμο μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο, δεν τον έκρυβε ούτε από τον σύζυγό της. Έγινε ο πνευματικός της, ο έρωτας όμως δεν είχε έρθει ακόμα.Σύμφωνα με όσα η ίδια κατέθεσε επί 9 ώρες ενώπιον του 2ου Ειδικού Ανακριτή κ. Κων. Γκανιάτσου, αλλά και στην 27 σελίδων έγγραφη απολογία της, ο ιερέας ήταν αυτός που έκανε το πρώτο βήμα για να τραπεί η σχέση τους από πνευματική σε ερωτική. Μια μέρα την κάλεσε σπίτι του, και εκείνη πήγε χωρίς δεύτερη σκέψη. Κουβέντιασαν για πολλά, πνευματικά και μη. Τότε ο Άνθιμος της πρότεινε να της διδάξει τον έρωτα, εκείνη δέχθηκε και τον φίλησε επί ένα τέταρτο, χωρίς να λογαριάσει το χρόνο και την ανάσα της, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, πριν υποκύψουν αμφότεροι στο πάθος που τους κυρίευσε. Έρωτας με διάρκεια και ένταση, λέει η ίδια. Η Γιαννακοπούλου αισθάνεται τύψεις για όσα συνέβησαν και αναζητά λύτρωση στον πνευματικό της. Εξομολογείται στον Άνθιμο όλα όσα μαζί έκαναν, και εκείνος της δίνει την πολυπόθητη συγχώρεση και λύτρωση, αποδίδοντας τα πάντα στις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης. Η φράση του αυτή λειτούργησε μέσα της ως καταλύτης. Από αυτό το σημείο και μετά αφέθηκε και έζησε τον απόλυτο έρωτα με τον Πατέρα Άνθιμο, όπως συνεχίζει έως σήμερα να τον αποκαλεί, χωρίς αναστολές. Του δόθηκε απόλυτα, θέτοντας στην διάθεσή του όλο της το είναι, τα χρήματά της, αδιαφορώντας για την οικογένειά της, τα πιστεύω και τις αρχές της. Οι συνευρέσεις τους συχνές, 3 με 4 φορές την εβδομάδα, με πάθος και διάρκεια, ακόμα και στην συζυγική στέγη. Τον λάτρευε, εξάλλου εκείνος της είχε ζητήσει «να είναι η Φοίβη του και να τον διακονεί όπως η Φοίβη τον Άγιο Παύλο». Η συνέχεια εδώ: http://www.theartofcrime.gr/ ................................................................................................................................................
Ας αντιπαραβάλουμε τώρα την παραπάνω αναφορά με το εξής απόσπασμα από το βιβλίο της Julia Kristeva, Ιστορίες αγάπης, εκδ. Κέδρος (κεφ.: Ρωμαίος και Ιουλιέτα: Το ζεύγος αγάπης - μίσους, σελ. 298-301). Μετάφραση: Τάσος Μπέτζελος: ... TVXS - TV Χωρίς Σύνορα |
Give him a mask, and he will tell you the truth!
Ο συγγραφέας Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900), εκτός από το λογοτεχνικό του έργο και τον περιπετειώδη προσωπικό του βίο (το 1895 κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για ομοφυλοφιλία, εφόσον στη Βικτωριανή Αγγλία η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα), έμεινε γνωστός για το πνευματώδες του χιούμορ και για τα βαθυστόχαστα αποφθέγματά του. ArchivesCategories |