Που είσαι τώρα θλίψη;
Θλίψη γιατί γεννήθηκα, ή επειδή θα πεθάνω;
Θλίψη γιατί έφυγα;
Ή μήπως όχι;
Δεν έφυγα, ή απλώς θα φύγω; Φεύγω!
Μήπως δεν κάνουμε τίποτε άλλο στην ζωή μας,
Παρά μόνο να φεύγουμε;
Αποφεύγουμε το παρόν,
Την απόλαυση της στιγμής,
Ακόμα και την απόλαυση της στιγμιαίας ίσως θλίψης,
Και την ενοχοποιούμε!
Αποφεύγουμε μετά να μιλάμε γι’ αυτήν!
Την κουκουλώνουμε αδέξια και πρόχειρα,
θυμώνουμε όταν κανείς έχει το θράσος να μας την θυμίζει,
ή και να μας φορτώνει τα δικά του προβλήματα…
Να μας χαλάει την ευχάριστη, θετική μας διάθεση!
Κυρίως θυμώνουμε με τον εαυτό μας όταν ανίκανοι
Για αυτή την γελοία αυτοκοροϊδεία αναφωνούμε:
Think positive!
Βλακίες!
Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από το να νιώθεις
Στο έπακρο όλα σου τα συναισθήματα,
Στην πραγματικότητα κανένα συναίσθημα δεν είναι αρνητικό,
...
Αν είναι αυθεντικό.
Βίνσεντ βαν Γκογκ (1853-1890): Γέρος άνδρας σε θλίψη.