Ένα μικρό σχόλιο για την τελική απαξίωση της πρόσφατης δράσης της Παιδαγωγικής Ομάδας του «Σκασιαρχείου» και της Περιφέρειας Αττικής στο Πεδίο του Άρεως, από τους ίδιους τους περίοικους.
Η Παιδαγωγική Ομάδα του «Σκασιαρχείου» και η Περιφέρεια Αττικής εγκαινίασαν πριν από λίγες μέρες στο Πεδίο Άρεως το έργο του Ζάφου Ξαγοράρη, Λοξή Τάξη (2015), και μαζί μ’ αυτό επιχείρησαν να αναβιώνουν την παράδοση του υπαίθριου σχολείου, μέσα από την ματιά της αποσχολειοποίησης [deschooling], αλλά και τη ματιά των δύσκολων ιστορικών στιγμών της ελληνικής κρίσης. Όπως είχατε ενημερωθεί με παλαιότερη ανάρτηση, στη δράση θα συμμετείχα κι εγώ, με ένα εργαστήριο για παιδιά -ολόκληρο το πρόγραμμα, εδώ! Μέσα από τις συζητήσεις μου με τους λίγους παρευρισκόμενους το απόγευμα για το οποίο είχε προγραμματιστεί αρχικά η δική μου δράση, η οποία και ματαιώθηκε τελικά, ελλείψει παιδιών, αναδείχτηκε ο αριστοτεχνικός κι ως εκ τούτου αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο στήθηκε ο αγώνας διασυρμού του Πεδίου του Άρεως από τη Μιμή Ντενίση. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τα προβλήματα που υπάρχουν γενικότερα ως προς τους χώρους του αστικού πρασίνου στην πόλη μας, επίσης μεγάλες είναι οι ευθύνες των ΜΜΕ, που κατατρομοκρατούν συστηματικά το κοινό τους, που εν μέρει έχει πέσει σε μια παγίδα τρομολαγνείας. Γιατί όμως η κα Ντενίση να επιλέξει αυτό το δρόμο, και μάλιστα μέσω μιάς κίτρινης φυλλάδας, αν όχι επειδή ανήκει και η ίδια σε αυτό το σύστημα;
Η κα Ντενίση, ως άλλη «Μπουμπουλίνα», σύμφωνα με την εφημερίδα Espresso, πρωτοστάτησε στον αγώνα της υποτιθέμενης διάσωσης του του Πεδίου του Άρεως, διά της μηνύσεως ακόμη και κατά της Περιφερειάρχη, Ρένας Δούρου! Η πάμπλουτη ηθοποιός είναι μία από τις πιο παλαιές κατοίκους της περιοχής, κι επικεφαλής της κινητοποίησης μιάς μερίδας των περίοικων, οι οποίοι δηλώνουν ότι έχουν πλέον απηυδήσει, αφού το του Πεδίο του Άρεως είναι προσβάσιμο στα αναρίθμητα πλέον θύματα της κρίσης, που προφανώς τους «χαλάμε την αισθητική»! Θα ήθελα όμως να σημειώσω ότι τόσο το Καλοκαίρι που είχα πάει εκεί, όσο και πρόσφατα, ουδεμία στιγμή ένιωσα να βιώνω κάποιο ρεαλιστικό κίνδυνο από το οτιδήποτε. Το μόνο αποκρουστικό θέαμα για μένα θα ήταν η ίδια η κα Ντενίση, η οποία δεν δείχνει καν την οποιαδήποτε ευαισθησία ως καλλιτέχνις για την ουσιοεξάρτηση ως κοινωνικό φαινόμενο, ενώ συμβάλλει έτσι απλά στον περαιτέρω κοινωνικό στιγματισμό και την περιθωριοποίηση αυτών των ανθρώπων, προφανώς για λόγους μιάς κακώς εννοούμενης «αισθητικής», και για κανέναν άλλο λόγο.
Είναι άλλωστε γεγονός ότι στους κύκλους των πλουσίων καλλιτεχνών η χρήση παράνομων ψυχοτρόπων ουσιών δεν είναι καθόλου σπάνια. Απορώ λοιπόν γιατί η κα Ντενίση φαίνεται τόσο εξαγριωμένη. Είναι δέ ενδεικτικό πως στον ίδιο βαθμό εξαγριωμένοι είναι οι Βουλευτές της Χρυσής Αυγής, που ωστόσο και χρήση αλλά και εμπόριο παράνομων ψυχοτρόπων ουσιών κάνουν, με πλοία γνωστών εφοπλιστών.
............
Για να θυμηθούμε τις αλήστου μνήμης εποχές της ιδιωτικής τηλεόρασης στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ο Αργύρης Ντινόπουλος, δικηγόρος, δημοσιογράφος, πολιτικός (και πρώην Υπουργός), έκανε τα λεγόμενα underground ντοκυμαντέρ/ρεπορτάζ του για την τηλεόραση του Antenna ("Τραγούδια της νύχτας", "Αλκοολισμός", "Γενιά των Ρέηβερς"), δείτε ενδεικτικά πώς παρουσιάζεται το κίνημα των ρέηβερς τόσο στην ίδια τη μουσική, όσο και στην κοινωνία, μέσα από "ντοκυμαντέρ" που είχαν αρχικά χαρακτηρισθεί (από ποιόν δεν ξέρω) ως "αιρετικά":
https://www.youtube.com/watch?v=eOg_3TMbqSU
Η Παιδαγωγική Ομάδα του «Σκασιαρχείου» και η Περιφέρεια Αττικής εγκαινίασαν πριν από λίγες μέρες στο Πεδίο Άρεως το έργο του Ζάφου Ξαγοράρη, Λοξή Τάξη (2015), και μαζί μ’ αυτό επιχείρησαν να αναβιώνουν την παράδοση του υπαίθριου σχολείου, μέσα από την ματιά της αποσχολειοποίησης [deschooling], αλλά και τη ματιά των δύσκολων ιστορικών στιγμών της ελληνικής κρίσης. Όπως είχατε ενημερωθεί με παλαιότερη ανάρτηση, στη δράση θα συμμετείχα κι εγώ, με ένα εργαστήριο για παιδιά -ολόκληρο το πρόγραμμα, εδώ! Μέσα από τις συζητήσεις μου με τους λίγους παρευρισκόμενους το απόγευμα για το οποίο είχε προγραμματιστεί αρχικά η δική μου δράση, η οποία και ματαιώθηκε τελικά, ελλείψει παιδιών, αναδείχτηκε ο αριστοτεχνικός κι ως εκ τούτου αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο στήθηκε ο αγώνας διασυρμού του Πεδίου του Άρεως από τη Μιμή Ντενίση. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τα προβλήματα που υπάρχουν γενικότερα ως προς τους χώρους του αστικού πρασίνου στην πόλη μας, επίσης μεγάλες είναι οι ευθύνες των ΜΜΕ, που κατατρομοκρατούν συστηματικά το κοινό τους, που εν μέρει έχει πέσει σε μια παγίδα τρομολαγνείας. Γιατί όμως η κα Ντενίση να επιλέξει αυτό το δρόμο, και μάλιστα μέσω μιάς κίτρινης φυλλάδας, αν όχι επειδή ανήκει και η ίδια σε αυτό το σύστημα;
Η κα Ντενίση, ως άλλη «Μπουμπουλίνα», σύμφωνα με την εφημερίδα Espresso, πρωτοστάτησε στον αγώνα της υποτιθέμενης διάσωσης του του Πεδίου του Άρεως, διά της μηνύσεως ακόμη και κατά της Περιφερειάρχη, Ρένας Δούρου! Η πάμπλουτη ηθοποιός είναι μία από τις πιο παλαιές κατοίκους της περιοχής, κι επικεφαλής της κινητοποίησης μιάς μερίδας των περίοικων, οι οποίοι δηλώνουν ότι έχουν πλέον απηυδήσει, αφού το του Πεδίο του Άρεως είναι προσβάσιμο στα αναρίθμητα πλέον θύματα της κρίσης, που προφανώς τους «χαλάμε την αισθητική»! Θα ήθελα όμως να σημειώσω ότι τόσο το Καλοκαίρι που είχα πάει εκεί, όσο και πρόσφατα, ουδεμία στιγμή ένιωσα να βιώνω κάποιο ρεαλιστικό κίνδυνο από το οτιδήποτε. Το μόνο αποκρουστικό θέαμα για μένα θα ήταν η ίδια η κα Ντενίση, η οποία δεν δείχνει καν την οποιαδήποτε ευαισθησία ως καλλιτέχνις για την ουσιοεξάρτηση ως κοινωνικό φαινόμενο, ενώ συμβάλλει έτσι απλά στον περαιτέρω κοινωνικό στιγματισμό και την περιθωριοποίηση αυτών των ανθρώπων, προφανώς για λόγους μιάς κακώς εννοούμενης «αισθητικής», και για κανέναν άλλο λόγο.
Είναι άλλωστε γεγονός ότι στους κύκλους των πλουσίων καλλιτεχνών η χρήση παράνομων ψυχοτρόπων ουσιών δεν είναι καθόλου σπάνια. Απορώ λοιπόν γιατί η κα Ντενίση φαίνεται τόσο εξαγριωμένη. Είναι δέ ενδεικτικό πως στον ίδιο βαθμό εξαγριωμένοι είναι οι Βουλευτές της Χρυσής Αυγής, που ωστόσο και χρήση αλλά και εμπόριο παράνομων ψυχοτρόπων ουσιών κάνουν, με πλοία γνωστών εφοπλιστών.
............
Για να θυμηθούμε τις αλήστου μνήμης εποχές της ιδιωτικής τηλεόρασης στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ο Αργύρης Ντινόπουλος, δικηγόρος, δημοσιογράφος, πολιτικός (και πρώην Υπουργός), έκανε τα λεγόμενα underground ντοκυμαντέρ/ρεπορτάζ του για την τηλεόραση του Antenna ("Τραγούδια της νύχτας", "Αλκοολισμός", "Γενιά των Ρέηβερς"), δείτε ενδεικτικά πώς παρουσιάζεται το κίνημα των ρέηβερς τόσο στην ίδια τη μουσική, όσο και στην κοινωνία, μέσα από "ντοκυμαντέρ" που είχαν αρχικά χαρακτηρισθεί (από ποιόν δεν ξέρω) ως "αιρετικά":
https://www.youtube.com/watch?v=eOg_3TMbqSU