Η μοίρα περιγελάει τις ανθρώπινες προβλέψεις
Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον;
Ή μας βολεύει να σκεφτόμαστε πως υπάρχει πεπρωμένο;
Πάντως αν δεν υπήρχε Θεός,
θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν,
όπως και έναν διάβολο.
Η απουσία ευθύνης της ανθρώπινης Ύπαρξης,
είναι που μας βολεύει.
Ίσως όχι όλους,
αλλά σίγουρα τους περισσότερους.
Γιατί να χτυπιέσαι άδικα για να δώσεις το δικό σου νόημα
στον βίο σου; Χτύπα έναν φραπέ καλύτερα.
Τι; Δεν τα καταφέρνετε και τόσο καλά στο φραπέ;
Δεν είναι δύσκολο, οδηγίες εντός:
http://coolweb.gr/post.php?url=pos-na-ftiakso-kalo-frape
Τι; Η καφετζού σου δεν μπορεί να σου διαβάσει τον φραπέ;
Βεβαίως! Χρειάζεται ελληνικός, σύμφωνα με τους παλιούς τούρκικος,
ιδού τι σημαίνει στην πράξη ο διεθνισμός:
Αλληλεγγύη στον τουρκικό λαό!
Σε όλο τον ρου της ιστορίας του,
ο Άνθρωπος προσπάθησε να τιθασεύσει τον παράγοντα Τύχη.
Εξ ου και τα παιχνίδια με τα χαρτιά
στο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν,
εξ ου και η τράπουλα ταρό και όλοι οι μελλοντολόγοι.
Η αβεβαιότητα, το παράλογο της ανθρώπινης Ύπαρξης,
η απροσδιοριστία ακόμη και του Θανάτου,
και κατ' επέκταση της Ζωής,
καλλιέργησαν το φόβο μπροστά στο άγνωστο
και τον ηθικό πανικό:
Είμαστε αρκετά σωστοί απέναντι στον πλησίον,
αλλά και στον εαυτό μας τον ίδιο;
Και αν δεν έχουμε επιλέξει το κατάλληλο
πακετάκι/πρόγραμμα "θρησκευτικό δόγμα",
με τα παρεπόμενά του;
Μήπως δεν ήταν σύμπτωση η βροχή εκείνο το απόγευμα;
Μήπως έρχεται η συντέλεια του κόσμου,
ομού μετά της εξόδου μας,
από τη ζώνη λιτότητας/ζώνη του Ευρώ;
Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον;
Ή μας βολεύει να σκεφτόμαστε πως υπάρχει πεπρωμένο;
Πάντως αν δεν υπήρχε Θεός,
θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν,
όπως και έναν διάβολο.
Η απουσία ευθύνης της ανθρώπινης Ύπαρξης,
είναι που μας βολεύει.
Ίσως όχι όλους,
αλλά σίγουρα τους περισσότερους.
Γιατί να χτυπιέσαι άδικα για να δώσεις το δικό σου νόημα
στον βίο σου; Χτύπα έναν φραπέ καλύτερα.
Τι; Δεν τα καταφέρνετε και τόσο καλά στο φραπέ;
Δεν είναι δύσκολο, οδηγίες εντός:
http://coolweb.gr/post.php?url=pos-na-ftiakso-kalo-frape
Τι; Η καφετζού σου δεν μπορεί να σου διαβάσει τον φραπέ;
Βεβαίως! Χρειάζεται ελληνικός, σύμφωνα με τους παλιούς τούρκικος,
ιδού τι σημαίνει στην πράξη ο διεθνισμός:
Αλληλεγγύη στον τουρκικό λαό!
Σε όλο τον ρου της ιστορίας του,
ο Άνθρωπος προσπάθησε να τιθασεύσει τον παράγοντα Τύχη.
Εξ ου και τα παιχνίδια με τα χαρτιά
στο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν,
εξ ου και η τράπουλα ταρό και όλοι οι μελλοντολόγοι.
Η αβεβαιότητα, το παράλογο της ανθρώπινης Ύπαρξης,
η απροσδιοριστία ακόμη και του Θανάτου,
και κατ' επέκταση της Ζωής,
καλλιέργησαν το φόβο μπροστά στο άγνωστο
και τον ηθικό πανικό:
Είμαστε αρκετά σωστοί απέναντι στον πλησίον,
αλλά και στον εαυτό μας τον ίδιο;
Και αν δεν έχουμε επιλέξει το κατάλληλο
πακετάκι/πρόγραμμα "θρησκευτικό δόγμα",
με τα παρεπόμενά του;
Μήπως δεν ήταν σύμπτωση η βροχή εκείνο το απόγευμα;
Μήπως έρχεται η συντέλεια του κόσμου,
ομού μετά της εξόδου μας,
από τη ζώνη λιτότητας/ζώνη του Ευρώ;
Με όλη αυτή την καλλιέργεια τρομοκρατίας,
έχουμε την δυνατότητα να ζήσουμε ως Ελεύθεροι Άνθρωποι,
λέγοντας κι εμείς πως "δεν ελπίζουμε,
δεν πιστεύουμε σε τίποτα",
σε κανέναν Γκοντό, κανένα Μεσσία,
για να μας βγάλει από το κρίσιμο αυτό αδιέξοδο;
Δεν θα ήταν κι αυτό μια κάποια λύσις,
ώστε τελικά να δράσουμε υπεύθυνα και δημιουργικά,
χωρίς φόβο και χωρίς τρόμο και πανικό;
Χωρίς μελλοντολόγους, χωρίς τσαρλατάνους,
έστω κι αν προέρχονται
από τα κονκλάβια των απανταχού καπιταλΗστών;
Αυτό είναι το ερώτημα.