Επανερχόμαστε στο προσφιλές μας θέμα, προκειμένου να αναδημοσιεύσουμε το ακόλουθο άρθρο, από τον ιστότοπο της Ομάδας Φεμινιστριών: «Το Μωβ» (http://tomov.gr/)
"Η περίπτωση της Έιμη Μάλινς: ορίζοντας ξανά το σώμα μας.
Η 35χρονη Έιμη Μάλινς γεννήθηκε χωρίς κόκαλα στις περόνες, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό και των δύο κάτω άκρων (από το ύψος του γονάτου) όταν ήταν ενός έτους. Η αθλήτρια, ηθοποιός και ακτιβίστρια, που παλιότερα είχε παραβρεθεί σε εκδηλώσεις στην Αθήνα, μιλά για τα πρόσθετα πόδια της (έχει 12 εκπληκτικά ζευγάρια) και τις σούπερ δυνατότητες που της δίνουν: ταχύτητα, ομορφιά και 15 πόντους παραπάνω. Με απλά λόγια, ορίζει ξανά τι είναι το σώμα μας".
Για το άρθρο, καθώς και για το σχετικό video, κάνετε "κλικ" εδώ!
Ειδικότερα ως προς την τέχνη για (και φυσικά παράλληλα από) άτομα με αναπηρίες, πρόκειται για ένα ακανθώδες θέμα, εφόσον μέχρι στιγμής τουλάχιστον ζητείται ακόμη από τους ενδιαφερόμενους για φοίτηση στις "Σχολές Καλλιτεχνικής Εκπαιδεύσεως", συμπεριλαμβανομένων των δραματικών σχολών, το περίφημο ως ρατσιστική αλλά συνάμα αντικαλλιτεχνική σύλληψη "Πιστοποιητικό Υγείας και Ατιμέλειας". Παρ' όλα αυτά, τόσο τα άτομα με κινητικά προβλήματα, προβλήματα ακοής ή και τα τυφλά άτομα έχουν αποδείξει πως δεν πτοούνται, και μάλιστα παράγουν έργο καλλιτεχνικό, επιπλέον έχουν οργανωθεί σε ομάδες και συλλογικότητες, που πέραν των άλλων έχουν δράση κοινωνική, ακτιβιστική και κινηματική, με στόχο τη διεκδίκηση της κατάργησης αυτής της κατάπτυστης κι απαρχαιωμένης διάταξης, καθώς και της προσβασιμότητας σε χώρους τέχνης.
Δημιουργείται όμως, παράλληλα, το εύλογο ερώτημα:
Ποιός ορίζει ποιό σώμα είναι υγιές και αρτιμελές;
Κατ' επέκταση, πώς ορίζεται το σώμα που μπορεί να προκαλέσει στη θέα του αισθητική συγκίνηση;
Πώς ορίζεται το σώμα που αξίζει κανείς να το ερωτευτεί;
Γιατί τα σώματα των λεγόμενων "Star", με τα πρόσθετά τους μέλη, να μη στιγματίζονται παρ' όλες τις συχνά βάρβαρες παρεμβάσεις, είτε με τα εξαντλητικά προγράμματα διατροφής ή/και άθλησης, είτε ακόμη με τις πολλαπλές επεμβάσεις της πλαστικής/αισθητικής χειρουργικής, ακόμα και με τα πιθανότατα επικίνδυνα για την υγεία όλων μας καλλυντικά, που συχνά εκτός από τοξικά είναι και αποτέλεσμα ειδεχθών πειραμάτων σε αθώα πλάσματα της φύσης;
"Η περίπτωση της Έιμη Μάλινς: ορίζοντας ξανά το σώμα μας.
Η 35χρονη Έιμη Μάλινς γεννήθηκε χωρίς κόκαλα στις περόνες, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό και των δύο κάτω άκρων (από το ύψος του γονάτου) όταν ήταν ενός έτους. Η αθλήτρια, ηθοποιός και ακτιβίστρια, που παλιότερα είχε παραβρεθεί σε εκδηλώσεις στην Αθήνα, μιλά για τα πρόσθετα πόδια της (έχει 12 εκπληκτικά ζευγάρια) και τις σούπερ δυνατότητες που της δίνουν: ταχύτητα, ομορφιά και 15 πόντους παραπάνω. Με απλά λόγια, ορίζει ξανά τι είναι το σώμα μας".
Για το άρθρο, καθώς και για το σχετικό video, κάνετε "κλικ" εδώ!
Ειδικότερα ως προς την τέχνη για (και φυσικά παράλληλα από) άτομα με αναπηρίες, πρόκειται για ένα ακανθώδες θέμα, εφόσον μέχρι στιγμής τουλάχιστον ζητείται ακόμη από τους ενδιαφερόμενους για φοίτηση στις "Σχολές Καλλιτεχνικής Εκπαιδεύσεως", συμπεριλαμβανομένων των δραματικών σχολών, το περίφημο ως ρατσιστική αλλά συνάμα αντικαλλιτεχνική σύλληψη "Πιστοποιητικό Υγείας και Ατιμέλειας". Παρ' όλα αυτά, τόσο τα άτομα με κινητικά προβλήματα, προβλήματα ακοής ή και τα τυφλά άτομα έχουν αποδείξει πως δεν πτοούνται, και μάλιστα παράγουν έργο καλλιτεχνικό, επιπλέον έχουν οργανωθεί σε ομάδες και συλλογικότητες, που πέραν των άλλων έχουν δράση κοινωνική, ακτιβιστική και κινηματική, με στόχο τη διεκδίκηση της κατάργησης αυτής της κατάπτυστης κι απαρχαιωμένης διάταξης, καθώς και της προσβασιμότητας σε χώρους τέχνης.
Δημιουργείται όμως, παράλληλα, το εύλογο ερώτημα:
Ποιός ορίζει ποιό σώμα είναι υγιές και αρτιμελές;
Κατ' επέκταση, πώς ορίζεται το σώμα που μπορεί να προκαλέσει στη θέα του αισθητική συγκίνηση;
Πώς ορίζεται το σώμα που αξίζει κανείς να το ερωτευτεί;
Γιατί τα σώματα των λεγόμενων "Star", με τα πρόσθετά τους μέλη, να μη στιγματίζονται παρ' όλες τις συχνά βάρβαρες παρεμβάσεις, είτε με τα εξαντλητικά προγράμματα διατροφής ή/και άθλησης, είτε ακόμη με τις πολλαπλές επεμβάσεις της πλαστικής/αισθητικής χειρουργικής, ακόμα και με τα πιθανότατα επικίνδυνα για την υγεία όλων μας καλλυντικά, που συχνά εκτός από τοξικά είναι και αποτέλεσμα ειδεχθών πειραμάτων σε αθώα πλάσματα της φύσης;