Εμείς συμφωνούμε να μην υπάρχει ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουν επιλέξει να ζήσουν μαζί, αυτό θεωρούμε ότι είναι προσωπική υπόθεση. Δεν είναι δημόσια και ούτε πρέπει να γίνει και με τέτοια νομοθετική ρύθμιση όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης. Είναι άλλο ζήτημα η οικογένεια, τα ετερόφυλα ζευγάρια που μπορεί να κάνουν οικογένεια, γιατί μετά ανοίγει ένας δρόμος που αφορά το παιδί, το πώς μεγαλώνει, τα πρότυπα που έχει. Αυτό είναι διαφορετικό πράγμα. Όμως θα πρέπει να διώκονται όσοι συμπεριφέρονται ρατσιστικά όχι μόνο στα ομόφυλα ζευγάρια αλλά σε οποιονδήποτε ανήμπορο ή που έχει μια ιδιαιτερότητα.
Τα παρακάτω, ως σύντομο σχόλιο / απάντηση για τις σταλινικές αυτές "ευαισθησίες", όπως τις εξέφρασε ο κος Κουτσούμπας: Προσέχετε, κε Κουτσούμπα, γιατί ανάλογη ρητορική έξαρση και έξαψη για το παιδί και την οικογένεια έχουν και οι απανταχού φασίστες. Ο ίδιος ο Χίτλερ "πόνταρε" σε μεγάλο βαθμό σε αυτού του είδους την προπαγάνδα. Η πραγματικότητα είναι ότι μόνο οι γονείς ξέρουν αν και πόσο αγαπούν το παιδί τους, ανεξάρτητα των λαθών που μπορεί να κάνουν, και που είναι άσχετα με το φύλο ή και τον αριθμό τους. Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε τα παιδιά που μεγάλωσαν σε ιδρύματα και λοιπά κοινόβια, και που καθόλου δεν υστερούν, αφού τα όποια προβλήματα προκύπτουν μόνο από αναχρονιστικές κι εν γένει στιγματιστικές απόψεις, όπως οι παραπάνω.
Τέλος, θα πρέπει να ενημερωθεί ο κος Κουτσούμπας ότι τα ομοφυλόφιλα άτομα ούτε ανήμπορα είναι, ενώ η υπόνοια πως είναι ακατάλληλοι ως γονείς είναι και ρατσιστική, καθώς πρώτα από όλα δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Η πολιτική αυτή θέση δεν είναι τυχαία, όταν αποτελεί μέρος ενός δημόσιου διαλόγου και ακολουθεί μια σειρά από ομοφοβικές ιαχές εκμέρους φονταμενταλιστών ιεραρχών, αλλά και την αντιδραστική διάλεξη του Καθηγητή Πατέλη, που ο κος Κουτσούμπας ουδόλως σχολιάζει. Και όλα αυτά, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι οι Μπολσεβίκοι κατά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης κατήργησαν τον ποινικό κώδικα, με αποτέλεσμα να αποποινικοποιήσουν την ομοφυλοφιλία πολύ πρώιμα, σε σχέση με τις αντίστοιχες εξελίξεις στη Δύση.
Όσο γενικότερα για τις σχετικές "ευαισθησίες", είναι εύκολο να τις περιγελάσει κανείς όταν είναι από θέση προνομίου προς μια αδικημένη κοινότητα, παραγνωρίζοντας ότι οι ανισότητες δεν είναι πάντα και μόνο ταξικές. Στην πραγματικότητα, η άνοδος του σταλινισμού στην ΕΣΣΔ σήμανε όχι μόνο την "ταφόπλακα" στις κατακτήσεις της σεξουαλικής επανάστασης στη Ρωσία για τις μειονότητες, αλλά και για τις γυναίκες, αλλά και το τέλος της εξουσίας των εργατών. Διόλου τυχαία, ο μεγάλος ιδεολογικός αντίπαλος του Στάλιν, Λ. Τρότσκι, που δολοφονήθηκε από Ισπανό οπαδό του πρώτου, διαφωνούσε στη θεώρηση της σεξουαλικότητας, ενώ συνδέθηκε με το ζεύγος των ζωγράφων Ριβέρα και Φρίντα Κάλο, στο σπίτι των οποίων φιλοξενήθηκε.
"Η δολοφονία του Τρότσκι από Ισπανό οπαδό του Στάλιν με ορειβατική αξίνα. Ο εκτελεστής γλύτωσε τα ισόβια και αποφυλακίστηκε" ... Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/