Κι επειδή υπάρχουν ακόμη πολλοί μύθοι, καλό θα ήταν να γνωρίζουμε ότι όσοι μισούν, δεν νοσούν:
Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι νεοναζί δολοφόνοι είναι ψυχικά ασθενείς, καθώς ο ρατσισμός επίσημα δεν στιγματίζεται ως διαταραχή σε κανένα ψυχιατρικό εγχειρίδιο, αντίθετα τα θύματα του ρατσισμού πολύ συχνά ασθενούν υπό το βάρος του φόβου, αλλά και της βίας που εισπράττουν. Είναι άλλο τα πορίσματα της κοινωνικής ψυχολογίας, που προέκυψαν για να ερμηνεύσουν το φαινόμενο αυτό, και άλλο η ψυχιατρικοποίηση κοινωνικών συμπεριφορών ή/και ιδεολογικών τάσεων (όπως της αντιεξουσιαστικής ιδεολογίας, που κατά το κίνημα της αντιψυχιατρικής και της κριτικής ψυχολογίας πολύ συχνά στιγματίζεται ιατρικά).
Κι επειδή πολύ συχνά τονίζεται η ανάγκη να "αγκαλιάσουμε" κάποιον, ας αγκαλιάσουμε τα θύματα και ας πάψουμε να αναπαράγουμε στερεότυπα που τα στιγματίζουν, και που τα ταυτίζουν με τους αποκτηνωμένους θύτες τους. Ας προσφέρουμε την αμέριστη υποστήριξή μας στα θύματα, και μετέπειτα βλέπουμε για όσους από τους θύτες δεν είναι ποινικοί εγκληματίες, για όσους κρίνουμε ότι εντάσσονται στην κατηγορία των ανθρώπων που έχουν εισπράξει και οι ίδιοι βία, με αποτέλεσμα να εξαρτηθούν από τους δικούς τους θύτες κατ' εφαρμογή του συνδρόμου της Στοκχόλμης - υπό την απαραίτητη προϋπόθεση πως έχουν τη διάθεση και τη δυνατότητα της πολιτικής μεταστροφής.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Χειμώνας είναι μία από τις τέσσερις εποχές της εύκρατης ζώνης και είναι η ψυχρότερη εποχή του έτους. Αστρονομικά, ξεκινά με το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 21 Δεκεμβρίου στο Βόρειο Ημισφαίριο και στις 21 Ιουνίου στο Νότιο Ημισφαίριο). Στην μετεωρολογία μετρούνται συμβατικά οι μήνες Δεκέμβριος, Ιανουάριος, Φεβρουάριος για το Βόρειο Ημισφαίριο και Ιούνιος, Ιούλιος και Αύγουστος για το Νότιο. Πριν από την ανάπτυξη της επιστήμης, ο άνθρωπος στο Βόρειο Ημισφαίριο φοβόταν βάσει δοξασιών για την μεγαλύτερη νύχτα (21/12), ότι υπήρχε η πιθανότητα κάποιο έτος να επικρατήσει το "Κακό" και να επιβάλει το σκοτάδι για πάντα! Έτσι, οι άνθρωποι ξενυχτούσαν, ακολουθώντας ένα λαϊκό τελετουργικό μοιράσματος παραμυθιών, για να εξορκίσουν τον αρχέγονο αυτό φόβο. Η παράδοση αυτή κρατήθηκε για πολλά χρόνια ακόμα, με όρους άσχετους με τις πρωταρχικές αυτές τελετουργικές ανησυχίες.