Το "ποίημα στους φίλους", έχει εκδοθεί στο βιβλίο "Ποιήματα", εκδ. Ελληνικά Γράμματα.
Μπορείτε να το διαβάσετε σε ελληνική μετάφραση, εδώ: www.doctv.gr
Για να ακούσετε/διαβάσετε τους στίχους του πρωτότυπου κειμένου του Ποιήματος, κάνετε "κλικ" εδώ!
........................................................................
Μέσα από τις δύσκολες στιγμές μου, λοιπόν, διδάχτηκα κι εγώ την αξία των Φίλων!
Από τότε έκανα κι εγώ σκοπό της ζωής μου να προσφέρω σε όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους, εφόσον το αποδέχονταν και το εκτιμούσαν, αυτό το δώρο. Γιατί όταν παίρνει κανείς στη ζωή του ένα τέτοιο δώρο, θα πρέπει να το δίνει με τη σειρά του αλλού. Άλλωστε, όταν το δίνεις σε κάποιον, γίνεσαι πιο πλούσιος μέσα σου, αλλά και δημιουργείς έναν δεσμό αγάπης και συντροφικότητας, που μόνο ο θάνατος μπορεί να τον ξεπεράσει. Έτσι νιώθω για πολλούς ανθρώπους, κι ας μην το ξέρουν.
Νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη, και θεωρώ ότι αν υπάρχει σε αυτόν ή και τον οποιοδήποτε άλλο κόσμο κάτι το Θείο, αυτό είναι αυτά τα συναισθήματα που μας ενώνουν, και οι δεσμοί, οι σχέσεις που δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα. Καμία υπερβατική/υπερφυσική οντότητα. Μέσα μας είναι όλα, και το Καλό αλλά και το Κακό! Και όχι μόνο αυτό: Όπως είχε πει ο Σαρτρ, "η Κόλαση είναι οι άλλοι", η κόλαση είναι εδώ και αναφέρεται στη σχέση μας με τον Άλλο. Αλλοίμονο αν δεν καταλαβαίναμε το συμβολισμό πίσω από κάθε μυθολογική αφήγηση.
Αλλά εγώ θέλω να μείνω στα λόγια του Καζαντζάκη: "Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα" και να τα αφιερώσω στην αγαπητή μου συνάδελφο Μαρία, που ως μεγάλη, μέσα στην "ταπεινότητά" της, και καθημερινή δασκάλα, μου δίδαξε αυτό το μάθημα.
Σε ευχαριστώ, Μαρία!
Φίλες, Φίλοι,
Σας ευχαριστώ!